aan de nationale regering, het Congres. In totaal zijn het er dertien: belastingheffing voor algemeen welzijn en defensie, het afsluiten van leningen ten behoeve van het nationaal belang, vaststellen van algemene voorwaarden voor de naturalisatie van burgers, uniforme regels bij faillissementen, munten van geld, bepalen van maten en gewichten, straffen bij valsemunterij, zorgen voor het postverkeer, beschermen van auteursrecht, instellen van rechtbanken, bestraffen van piraterij, uitgifte van kaperbrieven (!) en het in stand houden van een leger en vloot. Deze bevoegdheden vallen buiten die van de afzonderlijke staten.
Burgers van de Verenigde Staten moeten hun nationale regering de bevoegdheid geven om overbevolking tegen te gaan, aldus de brochure. Bij een groeiende bevolkingsdruk ligt het voor de hand dat om nationale maatregelen wordt gevraagd, maar deze vallen buiten de bevoegdheden van het Congres. Vóórdat echter sprake kan zijn van een uitbreiding van die bevoegdheden, dienen burgers hun eigen rechten te vestigen. De brochure stelt daarom een concreet amendement op de grondwet voor waarin dit wordt geregeld.

In het voorgestelde amendement wordt het recht van elke burger vastgelegd om zich als mens eenmalig te reproduceren. Dit recht moet kunnen worden uitgeoefend en mag niet door de overheid worden ingeperkt, bijvoorbeeld door het heffen van belastingen, het verbieden van vruchtbaarheidsbehandelingen of gedwongen sterilisatie. Als een ouder niet in staat is om voor een kind te zorgen, moet de staat deze zorg overnemen. De staat kan de ouder echter nooit het recht ontzeggen om het kind te krijgen.
Een heterostel heeft dus het recht om zich te reproduceren door twee kinderen te krijgen, één ter vervanging van de vader en één ter vervanging van de moeder. Een vrouw heeft het recht om meer dan één kind ter wereld te brengen, zolang een man bereid is om een volgend kind van die vrouw te erkennen. Door zijn recht op reproductie is hij daartoe bevoegd. Hij kan dit recht echter slechts één keer uitoefenen.
Het reproductierecht kan aan de staat worden vervreemd, bijvoorbeeld door mensen die kinderloos willen blijven. De staat kan dat recht dan overdragen aan anderen, maar hoeft dat niet te doen. Op die manier kan de bevolkingsdruk worden verminderd. Reproductierechten kunnen door de staat worden overgedragen als bijvoorbeeld ouders een kind op latere leeftijd verliezen of als er een ernstig gehandicapt kind wordt geboren. Ook kan worden gedacht aan het verhogen van het geboortecijfer bij etnische groeperingen die met uitsterven worden bedreigd; dat geldt bijvoorbeeld – in de Amerikaanse situatie – voor bepaalde indianenstammen.
Bij overtreding van zijn of haar reproductiebevoegdheid is de betrokkene strafbaar. Hiervoor kunnen boetes worden opgelegd.

De Stichting De Club van Tien Miljoen neemt geen standpunt in ten aanzien van het Amerikaanse voorstel, maar heeft wel een aantal overwegingen:

1. Is het absurd dat op een overbevolkte aarde, waar vooral welvarende landen onevenredig beslag leggen op natuurlijke hulpbronnen en bijdragen aan vervuiling, een inwoner van zo’n land zich in principe één keer mag vervangen? Waarom zou hij of zij onder de gegeven omstandigheden het recht hebben om zich onbegrensd te vermenigvuldigen?
2. Begin dit jaar stond op de voorpagina van een grote Nederlandse krant de kop ‘Minder opvang, minder kinderen’. In het bijbehorende artikel werd bericht dat jonge echtparen het krijgen van kinderen om financiële redenen steeds langer uitstellen.
   Dit bericht stemt tot nadenken. Het is de vraag of een kinderwens de speelbal mag zijn van bezuinigingsmaatregelen. Uitstel van het krijgen van kinderen heeft negatieve gevolgen, zoals ongewenste kinderloosheid en gecompliceerde zwangerschappen. Is dan het wettelijk vastleggen van het recht op één kind niet eerlijker dan het krijgen van kinderen afhankelijk te maken van fluctuerende positieve of negatieve financiële prikkels en/of persoonlijke rijkdom?

Reacties op het Amerikaanse voorstel worden op prijs gesteld.